Uwaga! Ulga standardowa 10% (standardfradrag) została wycofana z norweskiego systemu podatkowego. Ostatnim rokiem podatkowym, za który można było z niej skorzystać, był 2018.
Artykuł ma charakter archiwalny i jest przydatny głównie przy korektach zeznań podatkowych za lata, w których ulga jeszcze obowiązywała.
Ulga 10% – pytania i odpowiedzi
Poniższa lista pytań dotyczących ulgi 10% została przygotowana w oparciu o najczęściej pojawiające się zapytania wśród Polaków, pracujących w Norwegii. Odpowiedzi eksperta podatkowego oparte są zarówno na właściwym norweskim ustawodawstwie, jak również na doświadczeniu i praktycznej znajomości sposobu rozpatrywania spraw podatkowych przez norweską administrację podatkową.
Rozlicz najkorzystniej podatek za 2025 rok
Pytanie: Co to jest ulga 10%?
Ulga 10% była standardową ulgą podatkową dla obcokrajowców, którzy zaczęli pracę w Norwegii. Przysługiwała ona osobom, które samodzielnie ponosiły koszty utrzymania w Norwegii, a rok 2018 był ich pierwszym lub drugim rokiem od momentu uzyskania rezydencji podatkowej w Norwegii (w praktyce zwykle był to ich pierwszy lub drugi rok pracy w Norwegii). Ulga była szczególnie popularna wśród osób pracujących sezonowo w Norwegii, samotnych i / lub nie posiadających prawa do odpisów pendlera.
Pytanie: Co to jest rezydencja podatkowa?
Podatnik uzyskuje rezydencję podatkową (norw. skattemessig bosted) po przekroczeniu 183 dni pobytu w Norwegii w okresie 12-miesięcznym lub 270 dni pobytu w okresie 36-miesięcznym. Po uzyskaniu rezydencji podatkowej, podatnik tylko przez 2 lata podatkowe może skorzystać z ulgi 10%. Jeśli nie uzyska rezydencji podatkowej, może korzystać z ulgi 10% co roku do momentu uzyskania rezydencji (Np. podatnik pracuje co roku w Norwegii przez 2 miesiące, w okresie wakacyjnym).
Rezydencja podatkowa – przykład:
Rok 2012 – 29 dni pobytu w Norwegii (lipiec) – brak rezydencji podatkowej
Rok 2013 – 57 dni pobytu w Norwegii (lipiec, sierpień) – brak rezydencji podatkowej
Rok 2014 – 100 dni pobytu w Norwegii (wrzesień, październik, listopad) – brak rezydencji podatkowej
Rok 2015 – 130 dni pobytu w Norwegii (styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj) – rezydencja podatkowa
Wyjaśnienie: podatnik na przestrzeni lat 2014-2015 w okresie 12-miesięcznym (od września 2014 do września 2015) przebywał w Norwegii przez 230 dni (więcej niż 183 dni), zatem stał się norweskim rezydentem podatkowym od 2015 roku. Oznacza to, że może skorzystać z ulgi 10% za lata, kiedy nie uzyskał rezydencji podatkowej (2012, 2013, 2014) oraz za rok 2015 (pierwszy rok rezydencji podatkowej) i rok 2016 (drugi rok rezydencji podatkowej). Za 2017 rok już nie przysługuje mu ulga 10%.
Pytanie: Ile maksymalnie można odliczyć od podatku w ramach ulgi 10%?
Ulga była obliczana na podstawie rocznego dochodu brutto i stanowiła 10% tego dochodu, jednak nie więcej niż 40 000 NOK. Ta kwota była maksymalną wartością odpisu.
Pytanie: Czy współmałżonkowie pracujący w Norwegii mogą się ubiegać o ulgę 10%?
Współmałżonkowie musieli oboje spełniać warunki do uzyskania ulgi 10%, aby mogli się o nią ubiegać. Prawo do ulgi jednego współmałżonka warunkowało prawo do ulgi drugiego współmałżonka. Ponadto małżonkowie musieli oboje aplikować o przyznanie ulgi, jeśli mieli do niej prawo. Jeśli jedno ze współmałżonków nie aplikowało o ulgę, drugi współmałżonek jej również nie otrzymał.
Pytanie: Czy można łączyć ulgę 10% z innymi odpisami podatkowymi?
Ulga 10% łączyła się z odpisami podatkowymi takimi jak odpis składek za związki zawodowe, odpis marynarza, odpis składek na dodatkowy filar emerytalny. Można było również korzystać z ulgi 10% rozliczając się w drugiej klasie podatkowej. Ulga 10% wykluczała natomiast skorzystanie z odpisów pendlera, odpisu odsetek kredytowych, odpisu rodzicielskiego i wielu innych.
Pytanie: Czy ulga 10% jest zawsze opłacalna?
Ulga była opłacalna w przypadku, gdy podatnik samodzielnie ponosił koszty utrzymania w Norwegii. Jeśli zaś koszty te były całkowicie lub częściowo opłacane przez jego pracodawcę (np. koszty podróży, diety itp.), skorzystanie z ulgi mogło być nieopłacalne, ponieważ zastosowanie odpisu 10% oznaczało opodatkowanie wszystkich darmowych świadczeń udzielanych przez pracodawcę. Dlatego zawsze należy dokładnie sprawdzić przed wysłaniem zeznania podatkowego, czy skorzystanie z ulgi przyniesie korzyści.
Pytanie: Czy ulga 10% jest bardziej opłacalna niż status pendler?
W większości przypadków odpisy status pendler były znacznie bardziej opłacalne niż skorzystanie z ulgi 10%. W związku z tym jeśli podatnik był w stanie udokumentować odpisy pendlera, skorzystanie z nich było zwykle dla niego korzystniejsze niż ulga 10%.
Pytanie: Czy są grupy podatników, które mogą korzystać z ulgi 10% częściej niż dwukrotnie?
Każdy podatnik niemający rezydencji podatkowej w Norwegii mógł przez dłuższy okres korzystać z ulgi 10%. Dlatego osoby pracujące sezonowo (np. studenci w wakacje), miały możliwość częstszego korzystania z ulgi, gdyż nie osiągały rezydencji podatkowej z uwagi na krótkoterminowy charakter pracy. Ponadto stałe prawo do ulgi 10% mieli marynarze oraz pracownicy norweskiego szelfu kontynentalnego (np. z branży wydobywczej).
Ulga 10% – podstawowe informacje i dokumentacja
Podstawowe dane na temat rozliczenia podatku w Norwegii z wykorzystaniem ulgi 10% oraz wymaganej dokumentacji przy składaniu zeznania podatkowego w tym statusie, można znaleźć w poniższym artykule:
Ustawodawstwo norweskie
Do podstawowych aktów prawnych, określających warunki i zasady wnioskowania o ulgę 10% w Norwegii, zaliczają się następujące norweskie ustawy i akty prawne:
- Ustawa o podatku od nieruchomości i dochodowym (Ustawa podatkowa) (norw. Lov om skatt av formue og inntekt (skatteloven),
- Rozporządzenie o wykonywaniu i zastosowaniu itd. ustawy podatkowej z dnia 26. marca 1999 nr 14 (norw. Forskrift om utfylling og gjennomføring mv. av skatteloven av 26. mars 1999 nr. 14 (FSFIN)),
- Rozporządzenie Dyrekcji Urzędu Skarbowego do wykonywania i zastosowania itd. ustawy podatkowej z dnia 26. marca 1999 nr 14 (norw. Forskrift fastsatt av Skattedirektoratet til utfylling og gjennomføring mv. av skatteloven av 26. mars 1999 nr. 14 (FSSD)),
- Skatte-ABC 2017.